ลิขิตรักตะวันฉาย

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวายย้อนเวลา 

“ แนวชายรักชาย ”

ใครไม่ชอบสามารถ กดออกไปได้เลยนะครับ

" ตัวละคร สถานที่ ผมอิงมาจากประวัติศาสตร์

แต่อาจจะมีการแต่งเพิ่มเติมเพื่ออรรถรสในการเขียนและอ่านนิยาย 

มิได้มีเจตนาดูหมิ่น ลบหลู่ หรือบิดเบือนความจริงใดๆทั้งสิ้น ขอทำความเข้าใจตรงนี้ไว้ก่อนเลยนะครับ"

“ ตะวัน ” หรือ นายแพทย์ตะวันฉาย พิทักษ์ขจรเกียรติ ลูกชายคนเล็กของตระกูลพิทักษ์ขจรเกียรติ ทายาทนักธุรกิจพันล้านในเครืออาหารส่งออก และยังเป็นนักแสดงมากด้วยฝีมือ ที่มีผลงานละคร ซีรีส์ต่างๆ ที่เป็นกระแสตลอด เรียกได้ว่าเป็นดาวรุ่งในวงการบันเทิงเลยก็ว่าได้ มีแฟนคลับทั้งในไทยและต่างประเทศอย่างมากมาย ล่าสุด! เจ้าตัวขอประกาศยุติงานการแสดงเอาไว้ชั่วคราว เพื่อที่จะได้ทำตามความฝันของตัวเองในการเป็นหมอช่วยเหลือคนอื่นๆ ทำให้เหล่าแฟนคลับต่างพากันเสียใจและเสียดายที่จะไม่ได้เห็นการแสดงของเจ้าตัวไปสักระยะหนึ่ง แต่เหล่าแฟนคลับเองก็ได้แต่ส่งกำลังใจและคอยซัพพอร์ตคุณหมอตะวันของเราในโครงการต่างๆที่คุณหมอตะวันจัดขึ้นเพื่อช่วยเหลือคนลำบากยากไร้ในชนบท สมแล้วกับนักแสดงขวัญใจของเหล่าบรรดาแฟนคลับ ที่ไม่ได้มีดีแค่เพียงหน้าตาแต่จิตใจก็สุดแสนประเสริฐอีกด้วย

“ เหอะ! อ่านข่าวแล้วชั้นอยากจะเป็นบ้าตายจริงๆ แกแน่ใจแล้วหรอวะ  ตะวัน ที่แกจะทิ้งแฟนคลับ ทิ้งงาน ทิ้งชื่อเสียงเงินทองไปเป็นหมอ ที่วันๆต้องเอาแต่ไปทำงานดูแลคนไข้จนแทบจะไม่มีเวลากินข้าวน่ะ ” 

“ เออ… ชั้นก็บอกแกไปกี่ครั้งแล้ว แกจะถามย้ำชั้นทำไมอีกวะหะ! ไอ้ตรัย ”

“ โหย! ไม่ให้ถามย้ำได้ไงวะ ก็ถ้าแกเปลี่ยนใจไม่กลับไปเป็นหมออีก ชั้นจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปตามหาเพชรเม็ดงามแบบแกให้มันเหนื่อย แกก็รู้ว่าทุกวันนี้ที่ชั้นมายืนจุดๆนี้ได้ ส่วนหนึ่งก็เพราะเป็นผู้จัดการดาราอย่างแก แล้วถ้าไม่มีแกแล้ว ชั้นจะทำไงวะทีนี้ ” ไอ้ตรัย หรือ ตรัย นิพนธ์สุวรรณ ผู้จัดการส่วนตัวของผมที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเป็นเด็กอนุบาลด้วยกัน ครอบครัวของเราสนิทกันมาก คุณพ่อของผมกับคุณพ่อของตรัยเป็นเพื่อนรักกัน ทำให้พวกเราสองคนสนิทกันตั้งแต่ยังเป็นเด็กตัวน้อยๆ 

ถ้าถามผมว่าทำไมผมถึงตัดสินใจยอมทิ้งชื่อเสียงเงินทอง ทิ้งโอกาสที่คนอื่นๆอยากจะมี นั่นเป็นเพราะผมพอแล้วครับ ผมพอแล้วสำหรับการทำงานในวงการนี้ ผมขอกลับไปเป็นหมอตามอย่างที่ผมเคยตั้งใจอยากจะเป็นตั้งแต่เด็กดีกว่าครับ และที่ผมเข้าวงการบันเทิงมาเป็นดาราก็เพราะไอ้เพื่อนตัวดีมันเปิดโมเดลลิ่งและอยากเป็นผู้จัดการดารา มันจึงขอร้องไห้ผมมาเป็นนักแสดงในสังกัดของมันก่อน มันพาผมไปแคสงานโฆษณา งานละคร ซีรีส์ต่างๆ จนผมได้เป็นนักแสดงสมใจมัน ซึ่งพอผมทำงานในวงการตรงนี้มาได้เกือบๆ 5 ปี ผมได้รับประสบการณ์ต่างๆมามากมายจริงๆ มีทั้งเพื่อนพี่น้องในวงการ มีทั้งแฟนคลับทั้งในและต่างประเทศ แต่นั่นมันก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งในช่วงชีวิตของผมที่อยากจะลองให้โอกาสตัวเองได้ลองทำดู จนสุดท้ายผมก็กลับมาเป็นหมอที่ช่วยเหลือคนเจ็บไข้ได้ป่วยแทน ผมว่าผมมีความสุขกับตรงนี้มากกว่าครับ รอยยิ้มของคนไข้ที่ยิ้มออกมายามที่ตัวเองมีอาการเจ็บป่วยดีขึ้นหรือหายจากการเจ็บป่วยแล้ว มันเป็นรอยยิ้มที่ดูจริงใจและมันช่วยทำให้ผมหายเหนื่อยและมีความสุขมากๆครับ 

“ เอ็งคือผู้ใดกัน เหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่ได้ แต่งกายก็ประหลาดมิเหมือนคนที่นี่เขาแต่งกัน ”

“ อะ เอ่อ… คะ คือผมชื่อตะวันครับ ตะวันฉาย ผมเป็น…. ”

“ มีอะไรกันรึ ไอ้มิ่ง! เสียงดังออกไปที่ด้านนอกเรือน มีผู้ร้ายขึ้นมาบนเรือนของข้ายังงั้นรึ ไหน…ใครมันกล้าบังอาจขึ้นมาบนเรือนของข้า… อะ เอ็ง! คนที่อยู่ในฝันของข้านี่ ”

ฝากกดไลค์ กดติดตามและคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ 

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ ><